Mama ziek, paniek!!

Ik voel me zo ziek. Ik ben verkouden. En niet gewoon een beetje snotterig, maar echt verkouden. Ik ben moe, heb spierpijn, zit helemaal vol en barstende hoofdpijn. Als mama ziek is, is er paniek! Een mama is echt een spin in het web. Ik ben een werkende mama, weliswaar parttime, maar toch. Papa werkt ook.We zijn dus een strakke planning nodig. Als we beide moeten werken doet mama het ochtendritueel. Het smeren van boterhammen, het pakken van zijn tasje voor de oppas, de kleine douchen en aankleden. Maar ook mama moet met een glosje, blosje, jurkje en hakjes naar kantoor.
Al deze dingen gebeuren s'morgens! Voor 7 uur!! Het is toch ook eigenlijk niet te doen, als je dit leest en je hebt zelf geen kids. Ik weet zeker dat bijna alle mama's dit herkennen. Vroeger dacht ik ook: 'dat kan ik niet! '.. maar als je mama bent, loopt het vanzelf. Sommige dagen gaan we makkelijker en andere dagen kost het wat meer energie. Deze week kan ik het bijna niet opbrengen. Alles draait wel, omdat het moet.... het moet! Het schoonmaken, ach dat blijft wel een dag liggen. De boodschappen, ach die kunnen morgen wel. Maar je kindje, die moet wel aandacht, aangekleed en een likje gel in. Dat valt me zo zwaar deze week. Als je een kindje hebt, laat je niet de boel, de boel. Nee, het gaat door.

'wat moet ie aan?' 'waar ligt dat dan?' 'moet ie echt elke dag even in bad?' 'zullen we hem een extra flesje doen ipv aardappeltjes'........AHHHHH!!! Papa komt thuis van het werk en wil helpen. Hij zegt tegen mij; Ga jij maar lekker slapen. Wij, mannen, redden ons wel.... Ja, ze redden zich wel. Het is een en al feest in de woonkamer. Een snelle hap, volop stoeien, voetballen in de woonkamer. Totdat ons mannetje naar bed moet. Papa kijkt om het hoekje en vraagt heel lief; Wil je toch even helpen?'..Een poepluier, dat pyjamaatje aan, een verhaaltje. Oh en natuurlijk de talkpoeder niet vergeten. Ik zie een lichte paniek bij papa in zijn ogen. Ik ga overstag, verman mezelf en neem mijn taken als mama weer aan. Ik heb toch al 1,5 uur op bed gelegen. Zucht!

De volgende morgen:
Weer ziek wakker geworden! Balen.
Ik zit nu volop aan de middeltjes: tocotholin, vicks, paracetamol, vitamine C en veel kiwi's. Dat zijn echte vitaminebommetjes. En natuurlijk pak ik straks zijn middagslaapjes mee om zelf een dutje te doen.

Na zulke dagen heb ik oprecht respect voor alleenstaande mama's met meerdere kinderen. Het valt ook niet altijd mee. RESPECT MAMA'S.

Gelukkig is er een medicijn waar iedere mama toch even een gevoel van geluk door krijgt. Een lach van je kind, een kus op je mond en een knuffel die echt gemeend is.

Voor alle grieperige mama's op dit moment: 

Beterschap.